Strefa ruchu

Strefa ruchu – strefa zamieszkania i droga wewnętrzna, vademecum kierowców

Jazda bez włączonych świateł, jazda bez zapiętych pasów czy zasady parkowania to najczęściej zagadki i niejasności dla kierowców poruszających się po drogach niepublicznych oraz uliczkach osiedlowych. Okazuje się, iż pomiędzy nimi istnieją ogromne różnice, które wynikają z oznakowania danej drogi. W artykule przypominamy, co wolno, a co nie wolno kierowcom na drogach wewnętrznych, strefach zamieszkania czy też strefach ruchu.

Strefa zamieszkania, strefa ruchu oraz droga wewnętrzna to charakterystyczne obszary, na których obowiązują zasady mające za cel dyscyplinowanie kierowców. Wymienione strefy i obszary zostały skrótowo opisane w Prawie o ruchu drogowym. Poniżej wyjaśnimy, co dokładnie oznaczają dane znaki.

Droga wewnętrzna

Drogi w Polsce podzielić można na drogi publiczne oraz drogi wewnętrzne. Aby wyjaśnić, czym jest droga wewnętrzna najprościej przyjąć, iż jest ona drogą niepubliczną, która została wytyczona na (terenie wewnętrznym) terenie prywatnym. Drogami wewnętrznymi są, więc wszystkie te drogi, które dysponują statusem drogi publicznej – należeć do nich mogą drogi należące do osób prywatnych, drogi położone na nieruchomościach, które stanowią własność powiatów czy gmin etc. Podsumowując, teren ten może należeć nie tylko do określonej osoby prywatnej, lecz również do powiatu, gminy lub jakiejś firmy. Co na to Prawo o ruchu drogowym? Dróg wewnętrznych nie obejmują wspomniane przepisy ustawy Prawa o ruchu drogowym. Słowo „prywatny”, które już padło w tekście, najlepiej obrazuje istotę sprawy. Na drodze wewnętrznej dopuszczalne jest „prawie” wszystko, co oczywiście nie jest zabronione przez Kodeks karny, bądź też, co nie zostało z góry niedozwolone przez właściciela takiej drogi. Jak sytuacja wygląda w praktyce dla kierowców? Właściciel drogi wewnętrznej ustala zasady ruchu oraz jest odpowiedzialny za ustawienie znaków oraz sygnałów drogowych według własnych upodobań, do których należy się dostosować. Może on np. ustalić zasady pierwszeństwa, zakazać używania sygnałów dźwiękowych czy używania świateł. Co nie jest niedopuszczalne, zabronione na drodze wewnętrznej jest dozwolone – np. można prowadzić samochód bez zapiętych pasów, bez prawa jazdy a także parkować w dowolnym miejscu, o ile nie ma odpowiedniego znaku. Od tych reguł pozwalających na bardzo dużo kierowcom, stanowi jeden ważny wyjątek. Służby mundurowe (policja oraz straż miejska) mają prawo ukarać kierowcę, który prowadzi pojazd pod wpływem alkoholu – polskie prawo zakazuje prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu na wszystkich ogólnodostępnych drogach, również drogach wewnętrznych. Karanie kierowców jest również dopuszczalne w przypadku, gdy nie dostosują się oni do znaków i stwarzają realne zagrożenie dla bezpieczeństwa innych. Uściślając, policja lub straż miejska mogą interweniować na drogach wewnętrznych, tylko w sytuacji łamania art.,98 Kodeksu wykroczeń – w momencie kiedy będzie istnieć zagrożenie bezpieczeństwa uczestników w ruchu drogowym ( np. w sytuacji zderzenia się dwóch samochodów), jak i w sytuacji niedostosowania się do znaków i sygnałów na owej drodze, powołując się na art. 92 Kodeksu wykroczeń.

Opisywana droga może być drogą otwartą – dostęp do takiej drogi jest otwarty dla wszystkich kierowców, bądź drogą ograniczoną – jest to np. droga na zamkniętym osiedlu mieszkaniowym. Dany właściciel decyduje o rodzaju drogi wewnętrznej i użytkowaniu jej przez innych użytkowników drogi. Teoretycznie taka droga nie musi być oznakowana, aczkolwiek w polskich przepisach istnieje znak D-46 („droga wewnętrzna”) oraz D-47 (:koniec drogi wewnętrznej”) mówiący o początku i końcu drogi wewnętrznej. Ważną informacją jest, iż wyjeżdżający z drogi wewnętrznej na inna drogę (np. publiczną) jest włączającym się do ruchu. Musi on ustąpić pierwszeństwa innym samochodom.

Strefa ruchu

Pojęcie „strefa ruchu: jest nowym pojęciem, wprowadzonym dopiero w 2010 roku. Wprowadzenie tej nazwy miało umożliwić i ułatwić zarządcom dróg wewnętrznych dopasowanie ich do obowiązujących zasad ruchu drogowego. Znaki mówiące o strefie ruchu są bardzo często stawiane na wjazdach na parkingi przy centrach handlowych czy na osiedlach. Strefa ruchu jest, więc drogą niepubliczną, na której kierowcy są zobowiązani przestrzegać wszystkie zasady ruchu drogowego. Zgodnie z polskim kodeksem drogowym, strefa ta, to „ obszar obejmujący, co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi”. Wjazd do obszaru strefy ruchu jest oznaczony znakiem D-52 („strefa ruchu”), a wyjazd z tej drogi znakiem D-53 („koniec strefy ruchu”).

Aby poruszać się po obszarze strefy ruchu, zarówno kierowcy, jak i piesi muszą dostosować się do przepisów prawa. Znak ten odnosi się również do pieszych – piesi nie mogą bez zasad poruszać się po tym obszarze, lecz korzystać z chodników i przejść dla nich przeznaczonych. Kierujący pojazdami, musza pamiętać, iż nie wolno im przekraczać danej prędkości (jeśli strefa ruchu znajduje się na terenie zabudowanym, obowiązuje wówczas ograniczenie prędkości do 50 km/h ) czy parkować samochodu gdzie chcą (jedynie w wyznaczonych miejscach, pamiętając o miejscach przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych). Poza tym w opisywanej strefie mogą bez żadnych ograniczeń interweniować służby mundurowe (policja i straż miejska). Warto pamiętać również, iż wyjeżdżając ze strefy ruchu na drogę publiczną kierujący pojazdem włączając się do ruchu powinien zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa innym pojazdom – wyjeżdżający ze strefy ruchu jest włączającym się do ruchu.

Strefa zamieszkania

Stefy zamieszkania oznakowane są specjalnymi znakami graficznymi D-40 („strefa zamieszkania”), na którym można zauważyć samochód, domek i pieszych w różnym wieku. Łatwo, więc zapamiętać, iż na takiej drodze piesi mają bezwzględne pierwszeństwo przed wszystkimi pojazdami i mogą poruszać się po całej szerokości drogi. Nie mają obowiązku poruszać się jedynie po chodniku lub przechodzić tylko w miejscach do tego przeznaczonych. Osoby kierujące muszą o tym pamiętać, oraz równocześnie stosować się do kilku ograniczeń i zakazów wynikających głównie z osiedlowej natury takich dróg. Powód montowania takiej strefy jest bardzo prosty: zapewnienie bezpieczeństwa pieszym.

Parkowanie w strefie zamieszkania jest dozwolone jedynie w wyznaczonych do tego miejscach a dozwolona prędkość wynosi jedynie 20 km/h. Progi zwalniające nie muszą być w ogóle oznakowane – wszystko, dlatego, iż w strefie zamieszkania kierowcy są jedynie gośćmi i mają obowiązek stosować się do panujących zasad (pieszy jest najważniejszy i jego dobro). Kierujący pojazdem, muszą również pamiętać o tym, iż wyjeżdżając z obszaru strefy zamieszkania na inną drogę, są włączającymi się do ruchu i mają obowiązek ustąpić pierwszeństwa innym samochodom. Koniec strefy zamieszkania sygnalizuje znak D-41 („koniec strefy zamieszkania”).

O admin

Sprawdź również

Wynajem długoterminowy czy leasing samochodu

Wynajem długoterminowy czy leasing samochodu

Posiadanie własnego auta to dzisiaj już nie luksus, a dla wielu osób potrzeba. Trudno sobie …

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *